Van oorsprong een voor de landbouw waardeloos stuk karreveld, is 't Waaike in Paal lange tijd een braakliggend stuk grond geweest, dat zo nu en dan eens gebruikt werd als parkeerplaats bij evenementen in het dorp. Karrevelden zoals 't Waaike waren de moerassige overblijfselen van stukken polder, die na de inundaties uit de 80-jarige oorlog werden ontdaan van de aangeslibde klei. Klei die goed gebruikt kon worden voor de fundamenten van nieuw aan te leggen dijken. Wat overbleef was te zompig en schraal voor de landbouw en hooguit goed als grasland. Anno 2020 is 't Waaike in Paal een van de laatste karrevelden in de regio, reden te meer om er iets mee te doen.

Een achttal inwoners van Paal heeft de handen ineen geslagen om 't Waaike te bewaren voor het nageslacht. De halve hectare grond werd gezamenlijk aangekocht met het duidelijke plan de natuurwaarden te versterken en de historiek van dergelijke plekken zichtbaar te maken. Een project dat niet onopgemerkt kon blijven. Met vereende krachten en een beetje steun vanuit het grenspark is er hard gewerkt om de oorspronkelijke landschapselementen terug te brengen. Hagen van mei- , esdoorn en rozenbottel, een kleine kreek en een bloemenweide zijn al gecreëerd. Een bosrand en een rietveld langs de kreek staan nog op het programma, evenals de voor volgend jaar geplande biotuin.

Dit najaar wordt er een boomgaard met oude hoogstamfruitrassen aangeplant, maar eerst komen in september twee exemplaren van het haast verdwenen Zeeuwse Melkschaap het sappige Waaike bewonen. Zo ontstaat hier in Paal langzaam maar zeker een uniek hoekje. Door de insteek, de aanpak, maar zeker ook door de bijzondere geschiedenis van zomaar een verloren stukje grasland in een klein gehucht aan de Schelde. Een fantastisch kleinschalig natuurhistorisch project, we zeiden het al, en dat allemaal dankzij het enthousiasme van een groep gepassioneerde inwoners. Dat is nou precies wat Grenspark Groot Saeftinghe zo bijzonder maakt.