Op het Saeftingherhof zijn de Belgisch Wit-Blauwe runderen het hoogste goed. Wat deze Saeftingher runderen zo bijzonder maakt, is dat zij het hele weideseizoen doorbrengen op de hogergelegen gebieden in de Saeftinghe. Zo en alleen zo ontstaat het smakelijke Pré-Salé vlees waar Geert en Kris Meersschaert zo trots op zijn. Eind april, begin mei verhuizen de beesten van de boerderij naar hun 'buitenverblijf' in het natuurgebied, waar ze dan de rest van de zomer naar hartelust kunnen grazen van de bijzondere, zilte vegetatie.
Met zo'n grote groep runderen de scheldedijk over is geen kleine onderneming. De verhuis van de dames is dan ook ieder voorjaar een heus spektakel. Nu de fysieke werken in de Hedwigepolder echt begonnen zijn, is de doorsteek van het Saeftingherhof naar het Verdronken Land van Saeftinghe niet langer mogelijk. De kudde moet nu via de weg en langs dreven onder de dijken door geleid worden. Tel daarbij ook nog eens de afgesloten grens op en je zult zien dat de verweiding van de Saeftingher runderen dit keer geen klein bier is. Toch zijn de 85 wit-blauwe dames ook dit jaar weer veilig ter plaatse gearriveerd.
85 Saeftingher runderen vormen een bonte stoet die zondag rond de middag van het Saeftingerhof richting het verdronken land trekt. Ondanks alle maatregelen en beperkingen steken de koeien zelf relatief makkelijk de grens over. Aan één kant de wei op, aan de andere kant er weer af en voila. Van de begeleiders vragen de Corona-beperkingen meer oplettendheid. Social distancing en een gesloten grens vragen om goede afspraken. De nieuwe route loopt deels over straat en voor een heel stuk ook onder de dijk door. Logistiek nog best even een puzzel, maar met de juiste mensen op de juiste plek komt het allemaal dik in orde.
Heel even lijkt de sleutel van het hek op de gasdam nog roet in het eten te kunnen gooien. De laatste groep runderen heeft weinig goesting om te vertrekken, terwijl de eersten al bijna op het plateau zijn gearriveerd. De sleutel van het hek zit in de zak van Geert Meersschaert, die nog druk doende is de onwillige dames van gedachten te doen veranderen. Gelukkig wordt ook op het Saeftingherhof de soep niet zo heet gegeten als ze wordt opgediend en staat er niemand voor een gesloten hek. De dames van het saeftingherhof lopen allemaal weer veilig in het mooiste natuurgebied van West-Europa. Klaar voor een nieuwe zomer. Daar zijn wij, net als Kris en Geert, best trots op.
Fotografie: Kris Van Royen en Tania Leens