Sommige boeren in het grenspark hebben de grens letterlijk over hun erf lopen, maar ook voor hun collega's die wat verder van de landsgrens wonen en werken was het passeren ervan tot voor kort niet meer dan een nauwelijks opgemerkte formaliteit. Akkers en weilanden liggen niet altijd alleen in eigen land. De kortste route van en naar te bewerken percelen kruist soms meer dan eens de staatsgrenzen. Nu België het vrije grensverkeer aan banden heeft gelegd in een poging de verspreiding van het Corona-virus te beteugelen, is het ook voor de Grensparkboeren niet meer zo vanzelfsprekend om overal op elk moment de grens te kunnen passeren.

Straten en wegels zijn afgesloten. De gemeente Beveren heeft haar taak serieus genomen en behoudens een paar gecontroleerde grensovergangen alle andere geblokkeerd. Gelukkig hebben landbouwers, net als andere burgers met een vitaal beroep, een uitzonderingsstatus gekregen. Mits ze bij controle de juiste papieren kunnen overleggen mogen ze ongehinderd de grens passeren. Tenminste, daar waar die grens niet fysiek geblokkeerd is. Omrijden is vaak nodig, al zijn er ook plaatsen waar men met tractorsluizen tegemoet probeert te komen aan de noden van de lokale boeren.

Het zijn drukke tijden in de landbouw. Er wordt gezaaid en geplant. De koeien komen huppelend weer naar buiten en overal op de akkers zien we stofwolken opstuiven achter zwoegende tractoren. Het werk op het land gaat gewoon door. Wanneer we deze crisis straks met een zucht achter ons kunnen laten, zullen we nog steeds brood op de plank hebben. Groenten op ons bord en voor de liefhebbers een goed stuk vlees. En ja, daarvoor hebben de Grensparkboeren menig extra kilometer moeten afleggen, moeten leveranciers en afnemers soms flink zoeken hoe ze de boerderij moeten bereiken, maar uiteindelijk lijkt het allemaal nog goed te lukken.